"HYMN DO NIRWANY"
Omawiając poezję młodopolską i jej filozofię, staram się porwać uczniów w klimat tej epoki. Ważne jest, aby poruszyć emocje i zmysły. Zastanawiałam się, co tu zrobić z "Hymnem do Nirwany". Wymyśliłam, że połączę go z technikami medytacji i zrelaksujemy się podczas lekcji. Online też się da.
1. Na początku lekcji zapytałam się uczniów o ich samopoczucie. Mówili o swoich emocjach na przykładzie pogody, czyli np. Widzę lekkie zachmurzenie, na horyzoncie zauważyć można chmurę deszczową... czuję, że robi się chłodno.
2. Potem rozmawialiśmy o życiu ludzkim. Jak oni- młodzi ludzie - postrzegają je? Co myślą, co czują i nad czym się zastanawiają, rozmyślając o życiu?
To jedna z rutyn krytycznego myślenia. Warto zastosować.
Można przygotować też slajdy do pracy uczniów w narzędziach Google Jambord lub po prostu otworzyć dyskusję opartą na tych trzech zagadnieniach: myślę, czuję, zastanawiam się.
3. Następnie włączam film z YT "18 zasad życia według Dalajlamy". Uczniowie maja podczas oglądania filmu wybrać tę zasadę/zasady, które według nich są szczególnie im bliskie:
4. Dyskutujemy o tych zasadach, dzielimy się swoimi refleksjami.
5. Następnie wyświetlamy filmik z YT z wypowiedzią mnicha na temat nirwany; czym jest:
6. Uczniowie na podstawie filmu rozmawiają o tym, czego dowiedzieli się na temat nirwany.
7. Następnie odczytujemy tekst K. Przerwy -Tetmajera "Hymn do Nirwany".
a) Uczniowie określają nastrój wiersza, emocje podmiotu lirycznego - tutaj mogą w programie Paint zwizualizować uczucia podmiotu lirycznego w tekście.
b) Omawiamy styl, język tekstu. Jaka jest funkcja tego stylu?
c) Jak podmiot liryczny widzi życie? Co o nim mówi? Skąd może wynikać takie postrzeganie życia?
d) Czym dla podmiotu lirycznego jest Nirwana? Jak o niej mówi? O czym to świadczy?
e) Zwracamy uwagę na tytuł, w którym jest pojęcie "hymnu". Przypominamy sobie, co to jest hymn i czy ten tekst ma cechy hymnu?
8. Następnie rozmawiamy z uczniami o medytacji. Pytamy się, czy chcą spróbować dwóch technik medytacji ( nie nirwany ;-)).
a) Najpierw prosimy, aby wygodnie usiedli lub położyli się. Tak, aby stopy czuły podłoże, a ciało miejsce, na którym odpoczywa. Mogą zamknąć oczy, ale nie muszą.
Mówimy o technice oddychania: wdychania powietrza nosem, a wydychania ustami.
Starają się skupić tylko na oddechu, na tym jak powietrze przepływa przez nasze ciało. Jeśli poczują, że nie mogą się skupić na obecnej chwili, bo rozpraszają ich myśli wszelakie, to niech liczą do 10. Liczby nieparzyste na wdechu, parzyste na wydechu. Oddychamy przez 5 minut. Po 5 minutach powoli otwieramy oczy. Pytamy uczniów o doznania.
Możemy tutaj uruchomić muzykę tybetańską, która wzmocni doznania relaksu:
b) drugie ćwiczenie oparte jest na technice wizualizacji.
Zamknijcie oczy. Wyobraźcie sobie miejsce, które bardzo lubicie. Zobaczcie je w swoich myślach, zwróćcie uwagę na kształty, kolory, dźwięki, zapachy, smak... Potem skupcie się na uczuciu, które Wam towarzyszy w tym miejscu i pobądźcie przez chwilę tylko z tym uczuciem. Oddychajcie swobodnie. Po 5 minutach powoli otwórzcie oczy.
Jest więcej ćwiczeń na wizualizację, np. z przepływającym ciepłem przez organizm. Polecam inspirowanie się produkcją NETFLIXA pt. "Poradnik Headspace - Medytacja".
9. Lekcję kończymy refleksjami uczniów po wykonanych ćwiczeniach oraz rozmową na temat pozytywnego działania medytacji na ludzkie życie.
Anna Konarzewska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz