Social media a tożsamość człowieka...

GODZINA WYCHOWAWCZA

MEDIA SPOŁECZNOŚCIOWE A TOŻSAMOŚĆ CZŁOWIEKA...

W dzisiejszym świecie trudno o to, aby nie mieć konta na Instagramie czy Facebooku. Media otaczają nas na co dzień, nas i nasze dzieci, naszych uczniów. Nie jestem przeciwniczką ani zwolenniczką Insta czy FB. Jestem za tym, aby uświadamiać młodych ludzi o ich wpływie na nasze życie, aby mądrze korzystali z informacji czy zasobów internetowych. 

Ostatnio słyszałam o pewnej stronie/aplikacji, za pomocą której można kupić zdjęcie z dowolnego miejsca na świecie, nie będąc tam fizycznie. Do czego to zmierza? Jaki jest cel kupna takiego zdjęcia? Samozadowolenie, satysfakcja, kiedy pokażemy je znajomym na swoim profilu. Ale dlaczego kłamać? Po co udawać? 

Dzisiejsza lekcja wychowawcza będzie traktowała o tym, aby być sobą, aby być autentycznym i nie dać się wpływom mediów społecznościowych.

1. Na początku wyświetlamy film krótkometrażowy "Identity", który ma sprowokować do myślenia oraz wprowadzić uczniów w problematykę lekcji. 

2. Wspólnie interpretujemy przedstawioną sytuację oraz symbol masek. Jak zachowywała się główna bohaterka, gdy chodziła w masce? Jak czuła się, gdy pozbyła się jej? Odczytujemy symbol sceny życia bez maski? Uczniowie zwracają uwagę na to, że ludzie grają przed sobą i innymi, kogoś kim w ogóle nie są. 

3. Rozkładamy przed uczniami karty z wizerunkami superbohaterów i superbohaterek. To Wy decydujecie, których. 

4. Uczniowie wybierają jedną postać, z którą się utożsamiają. Uzasadniają swój wybór oraz wymieniają mocne i słabe strony bohatera/bohaterki, z którymi się identyfikują.

Wyobrażają sobie, że są tym bohaterem/ką. Tworzą w myślach świat, w którym grają, który jest idealny. W kilku zdaniach opisują go. 

Następnie gra się kończy, uczniowie wychodzą z roli, a nauczyciel zadaje pytania:

 - Kiedy znajdujesz się w obliczu realnych życiowych decyzji, mających wpływ na twoje szczęście, wyznaczasz własny kurs, kreujesz własną postać i wykorzystujesz swoje mocne strony? Czy przyjmujesz rolę, którą komputer ci wyznaczy?

Każdy uczeń musi samodzielnie odpowiedzieć na to pytanie. Chętni mogą podzielić się swoimi spostrzeżeniami na forum. Zapewne padną odpowiedzi, że życie to nie gra, a ludzie nie są superbohaterami, że nie można kreować swojego życia na wzór postaci z supermocami.

5. Nauczyciel odczytuje fragment książki "Świat Zofii" J. Gaardera:

Zofia zwykle kładła gruby plik poczt, na kuchennym stole, potem szła na górę do swojego pokoju i zabierała się do odrabiania lekcji. Do ojca przychodziły jedynie od czasu do czasu jakieś zawiadomienia z banku, ale też i nie był on wcale, ot takim sobie, zwyczajnym ojcem. Ojciec Zofii był kapitanem wielkiego tankowca i większą część roku spędzał poza domem. Kiedy przyjeżdżał na kilka tygodni, przechadzał się po pokojach wolnym krokiem i uprzyjemniał życie Zofii i jej matce, ale gdy przebywał na morzu, stawał się bardzo daleki. Dziś w skrzynce leżał tylko jeden nieduży list - i był do Zofii. „Zofia Amundsen - głosił napis na małej kopercie - ul. Koniczynowa 3”. To wszystko, nigdzie nie podano, kto go wysłał. Nie było nawet znaczka. Zofia szybko zatrzasnęła furtkę i zaraz otworzyła kopertę. W środku znalazła jedynie mały arkusik papieru, nie większy od samej koperty. Napisano na nim: Kim jesteś? I nic więcej. Ani pozdrowień, ani podpisu, tylko te dwa odręcznie napisane słowa i duży znak zapytania. Jeszcze raz obejrzała kopertę. No tak, list był do niej, ale kto wsunął go do skrzynki? (..)

Wreszcie klapnęła na kuchenny stołek z tajemniczym listem w dłoni. Kim jesteś? Skąd mogła wiedzieć? Oczywiście była Zofią Amundsen, ale kto to taki? Na razie jeszcze dokładnie tego nie wiedziała. A gdyby nazywała się zupełnie inaczej? Na przykład Anna Knutsen? Czy wówczas byłaby kimś innym? Nagle przypomniało jej się, że tata z początku chciał, by miała na imię Synneve. Zofia spróbowała wyobrazić sobie, że wyciąga rękę i przedstawia się jako Synn0ve Amundsen, ale nie, to nie było to. Przez cały czas przedstawiała się zupełnie inna dziewczynka. Zeskoczyła na podłogę i nie wypuszczając z ręki niezwykłego listu przeszła do łazienki. Stanęła przed lustrem i głęboko zajrzała sobie w oczy. - Jestem Zofią Amundsen - powiedziała. Dziewczynka w lustrze nawet się nie skrzywiła. Bez względu na to, co robiła Zofia, i ona robiła to samo. Zofia starała się uprzedzić swe lustrzane odbicie wykonując błyskawiczny ruch, ale ta druga okazała się równie szybka. - Kim jesteś? - zapytała. I teraz także nie otrzymała żadnej odpowiedzi, ale przez moment poczuła, że sama zapędziła się w kozi róg, nie wiedziała bowiem, kto zadał pytanie, czy ona sama, czy też jej lustrzane odbicie. Zofia przysunęła palec wskazujący do nosa w lustrze i powiedziała: - Ty to ja. Kiedy jej oświadczenie pozostało bez odzewu, odwróciła zdanie: - Ja to ty. Zofia Amundsen nie zawsze była zadowolona ze swojego wyglądu. Często słyszała, że ma piękne migdałowe oczy, ale z pewnością powtarzano jej to tylko dlatego, że miała za mały nos i za duże usta. W dodatku uszy tkwiły zbyt blisko oczu. A już najgorsze ze wszystkiego były proste, gładkie włosy, za nic nie dające ułożyć się w żadną fryzurę. 

6. Interpretujemy wspólnie z młodzieżą odczytany fragment. Zastanawiamy się nad reakcją Zosi na pytanie postawione w liście. Stawiamy pytanie: Czy kiedykolwiek próbowaliście zadać sobie pytanie: kim jesteście? To pytanie filozoficzne, pytanie o tożsamość. 

7. Uczniowie uruchamiają w swoich telefonach aparaty fotograficzne z funkcją selfie. Mają za zadnie przypatrywać się sobie - jak Zofia- aby odpowiedzieć na pytania:

Kim jestem?

Co mnie uszczęśliwia? 

Chcę...

Potrzebuję...

Zasługuję na...

Czy jestem pewna/y tego, co napisałem?

Zapisują pierwsze odpowiedzi, które przyszły im do głowy. 

8. Po tym ćwiczeniu zastanawiamy się wspólnie, dlaczego mieli trudności z odpowiedzią na pytanie: kim jestem? Dlaczego ludzie mają problem z określeniem siebie/swojej tożsamości? Co przeszkadza nam w określeniu siebie/w poszukiwaniu siebie?

9. Następnie czytamy bajkę pt. "Soczewica" (J.Bucay):

Pewnego dnia Diogenes siedząc na progu jednego z domów, zajadał talerz soczewicy. Nie było w Atenach tańszego posiłku od duszonej soczewicy. Mówiąc inaczej, odżywianie się duszoną soczewicą oznaczało, że znajdujesz się na skraju nędzy. 

Przechodził tamtędy minister cesarza i powiedział do niego:

- Aj, Diogenesie! Gdybyś nauczył się być bardziej pochlebny i posłuszny cesarzowi, nie musiałbyś jeść tyle soczewicy.

Diogenes przestał jeść, podniósł wzrok, by przyjrzeć się uważnie swemu zamożnemu rozmówcy, i odpowiedział:

- Aj, bracie. Gdybyś ty nauczył się jeść soczewicę, nie musiałbyś tyle schlebiać i być tak posłuszny cesarzowi.

10. Interpretujemy wspólnie rozmowę Diogenesa z ministrem. Zwracamy uwagę na to, że droga Diogenesa to droga szacunku wobec samego siebie, własnej godności, która jest ponad potrzebą aprobaty. Wszyscy potrzebujemy aprobaty innych. Ale za żadną cenę nie możemy dążyć do niej poprzez zaprzestanie bycia takimi, jakimi jesteśmy, gdyż będzie to szukanie w chaosie. 

11. Wyświetlamy fotografię i dyskutujemy o tym, czego nie możemy zmienić, a na co mamy wpływ. (źródło: Możesz inaczej, Niebieska linia):

12. Poruszamy kwestię wpływu mediów społecznościowych na nasze życie. 

13. Włączamy film pt. "Are you living an Insta Lie". Po projekcji dyskutujemy nad ukazaną w nim problematyką, dociekamy dlaczego tak się dzieje, szukamy przyczyn, skutków, rozmawiamy o fotomontażach, udawanych zdjęciach:

14.  Nasi uczniowie na pewno znają serial "Black mirror" i odcinek pt. "Na łeb, na szyję", w którym przedstawiona jest czarna wizja przyszłości, jeśli nie uświadomimy sobie wpływu mediów na naszą tożsamość i rzeczywistość. Możemy zaprezentować ten fragment, aby podyskutować o tym, jak wyglądałoby nasze życie, gdybyśmy żyli dla celu, którym jest "kolejna gwiazdka lub jej brak":

15. Zadajemy pytanie: Czy warto być sobą? Co daje nam bycie sobą? Dlaczego nie warto kierować się tym, co znajomi prezentują w social mediach?

16. Na koniec rzucamy uczniom balony, w których ukryta jest złota myśl, przesłanie. Przebijają je, aby te myśl wydobyć i na forum mogą zaprezentować swoją interpretację:

"Chęć stania się kimś innym jest marnotrawstwem osoby, którą jesteś."  MARYLIN MONROE

"Zbyt wielu ludzi przecenia to, kim nie jest i nie docenia tego, kim jest."  MALCOLM S. FORBES

"Myślę, że każdy jest dziwny. Powinniśmy wszyscy celebrować naszą indywidualność i nie wstydzić się jej."  JOHNNY DEPP

"Ludzie, którzy potrzebują najwięcej akceptacji dostają jej najmniej, a ludzie, którzy potrzebują najmniej akceptacji dostają jej najwięcej."  WAYNE DYER

"Zaskakujące jest jak wiele ludzi idzie przez życie nie uświadamiając sobie, że ich uczucia względem innych ludzi są w dużej mierze determinowane przez uczucia wobec samego siebie, a jeśli nie czujesz się komfortowo ze sobą, nie możesz czuć się komfortowo z innymi."  SIDNEY J. HARRIS

"Wszystko, co irytuje nas w innych może nas zaprowadzić do zrozumienia samego siebie."  CARL JUNG

"Wolę być prawdziwym dla siebie, nawet jeśli grozi to narażeniem się na kpinę innych ludzi, niż być dla siebie fałszywym i narazić się na własną odrazę."  FREDERICK DOUGLASS

"Autentyczność jest zbiorem decyzji, które podejmujemy każdego dnia. To decyzja, aby się pokazać i być prawdziwym. Decyzja, aby być szczerym. Decyzja, aby pozwolić innym ujrzeć nasze prawdziwe ja."  BRENE BROWN

"Nie jest moją odpowiedzialnością być piękną. Nie żyję w tym celu. Moja egzystencja nie polega na tym, jak bardzo atrakcyjną mnie widzisz."  WARSAN SHIRE

"Bądź tym kim jesteś i mów to, co czujesz, ponieważ ci, którzy mają z tym problem nie są ważni, a ci, którzy są ważni nie mają z tym problemu."  FRITZ PERLS

"Zdrowa miłość do samego siebie oznacza, że nie czujemy przymusu, aby tłumaczyć się przed sobą lub innymi, dlaczego jedziemy na wakacje, dlaczego śpimy dłużej, dlaczego kupujemy sobie nowe buty, dlaczego rozpieszczamy siebie od czasu do czasu. Czujemy się komfortowo robiąc rzeczy, które dodają wartości i piękna do naszego życia."   ANDREW MATTHEWS

Anna Konarzewska