Konrad, Wielka Improwizacja, emocje

 

Kiedy myślę o literaturze, staram się ją zawsze osadzić w codzienności ucznia, w rzeczywistości. Dlaczego? Robię to po to, aby przybliżyć problematykę dzieł współczesnemu pokoleniu; po drugie- aby zrozumieli zaistniałe w niej mechanizmy; po trzecie- aby rozmawiać z uczniami o sprawach ważnych takich jak: emocje, poczucie własnej wartości, stany depresyjne czy myśli suicydalne. Uczniowie zupełnie inaczej reagują wówczas na postaci. Budzi się w nich empatia, współczucie. Dzisiaj pokażę Wam, jak wykorzystałam postać Konrada z III cz. "Dziadów" do rozmowy o złości/gniewie.

Dodam, że "Dziady" cz. III moi uczniowie czytają scenami. Omawiamy je po kolei. Zapowiadam, którą scenę muszą przeczytać danego dnia. Takie czytanie jest też wygodniejsze dla ucznia, ponieważ nie zarzucam go treścią całej części III, tylko fragmentami. Uczeń ma prawo zgubić się w gąszczu wątków tego trudnego tekstu, dlatego od dawna pracuję tu taką techniką.

1. Na początku lekcji dzielę klasę na 4 zespoły.

Każdy dostaje inne zadanie do sceny 2, cz. III "Dziadów":

a) Co Konrad mówi o sobie i swojej twórczości?

b) Jaki jest stosunek Konrada do Boga?

c) Jak Konrad pojmuje naród?

d) Co Konrad twierdzi na temat życia i świata?

Uprzedzam klasę, aby skupili się na swoich zadaniach podczas słuchania interpretacji "Wielkiej Improwizacji" w wykonaniu Gustawa Holubka. W tym samym czasie mogą też śledzić tekst wzrokiem. Podczas audycji zapisują jak najwięcej spostrzeń- odpowiedzi, wskazówek do wykonania swoich zadań. 

Link: Wielka Improwizacja

2. Kiedy zakończymy audycję, grupy przystępują do realizacji swoich zadań. Do wykonania zadania otrzymują też zestaw klocków LEGO, aby zwizualizować zachowanie postaci i jego relację z Bogiem, narodem, z samym sobą... Ważne - nawet tutaj nadal pracują z tekstem dramatu. Na potwierdzenie swoich interpretacji, posługują się konkretnymi cytatami z utworu. Metafora, symbolika pomagają uczniom rozwijać wypowiedzi na temat postaci. Każda grupa mogła w trakcie prezentacji dopowiadać to, co jeszcze zauważyła w zachowaniu postaci - w odniesieniu do wykonanej konstrukcji oraz tekstu dramatu. Wiele ciekawych spostrzeżeń!

To efekty pracy uczniów:

Co Konrad mówi o sobie i swojej twórczości?

Jaki jest stosunek Konrada do Boga?

Jak Konrad pojmuje naród?

Co Konrad twierdzi na temat życia i świata?

3. Kiedy omówimy konstrukcje, zajmujemy się emocjami Konrada. Opisujemy, co czuje, jak wyraża swój stan emocjonalny. Co zdradza jego język, postawa, zachowanie? Co to za emocja i jaka jest jej przyczyna.

4. Następnie wyświetlamy film "Do Not Be Angry", dostępny tutaj

Zadajemy pytania: Co łączy chłopca i jego działanie z Konradem? Wskażcie podobieństwa, uzasadniając swoje zdanie.

5. Zadanie dla grup: Jesteście przyjaciółmi Konrada. Co doradzilibyście bohaterowi?

Jedna z grup dała takie rozwiązania:

- prowadzenie dziennika, aby móc z większą uwagą i refleksją przyglądać się swoim myślom,

- medytacje,

- znalezienia towarzysza życiowego, np. psa, który działałby terapeutycznie na jego emocje,

- wyzbycie się perfekcjonizmu i idealizmu, bo świat nie jest idealny,

- akceptacja samego siebie.

6. Zastanawiamy się nad swoją złością. Jak sobie z nią radzimy? Wykorzystujemy do pracy z uczniami rysunek Vitii Hoffmann. Można wyświetlić go na ekranie. Uczniowie pochylają się nad sobą. Po chwili, dzielą się swoimi refleksjami.

7. Rozmawiamy o tym, dlaczego mamy problem z adekwatnym wyrażaniem złości do sytuacji. Co obserwujemy na co dzień? Nad czym powinniśmy się pochylić jako ludzie? 

Anna Konarzewska