Bob Dylan na lekcjach polskiego...

 NAWIĄZANIA DO TWÓRCZOŚCI POETÓW JEZIOR...

Bob Dylan zagościł ostatnio na moich lekcjach polskiego przy okazji omawiania twórczości poetów jezior. Zaznaczam, że to lekcja nawiązująca do twórczości poetów jezior. 

1. Zaczęłam lekcję od przypomnienia wiadomości na temat poetów jezior. Omawialiśmy twórczość Williama Wordswortha. 

2. Następnie włączyłam wykonanie muzyczne utworu Boba Dylana "Odpowiedź unosi wiatr" (oryg. :Blowin’ In The Wind)

3. Uczniowie podczas słuchania utworu wybierają karty Dixit, które pomagają im w rozważaniach nad tekstem, w wyrażaniu swojego zdania. 

Najważniejsze, aby poruszyć kwestię wolności, piosenki protestu, buntu, codzienności.

Próbujemy na podstawie tekstu określić koncepcję losu człowieka oraz symbolikę wiatru. Porównujemy tekst z twórczością poetów jezior. 

4. Kolejnym tekstem Boba Dylana na mojej lekcji był wiersz znany z filmu "Młodzi gniewni":

Nie pójdę do piachu,

Gdy ktoś powie: czas umierać brachu.

Nie dam się uśpić śmierci słowom,

Pójdę do grobu z podniesioną głową!”



Nie chcę się chować.

Nie chcę się śmierci bać.

Pozwól mi umrzeć idąc.

Przed sobą tułacza widząc.



Chcę iść ciągle przed siebie.

Gdy nadejdzie czas – w niebie.

Nie uciekam śmierci – idę.

Jestem, widzę życia windę.



Każdy wybór ma.

Każdy inaczej w nim trwa.

Bo: „Nie pójdę do piachu

Gdy ktoś powie: czas umierać brachu”.



Bom ja wolny człek.

Mam własny bieg.

Pozwól mi umrzeć idąc.

Przed sobą tułacza widząc.



Idę, spaceruję, wędruję.

Życia po prostu smakuję.

I przed śmiercią nie uciekam.

Bom wolno biegam.



Lecz „Nie dam się uśpić śmierci słowom,

Pójdę do grobu z podniesioną głową!”

Bom wybór przy śmierci nawet mam.

I w tej sentencji trwam…

5. Tutaj podejmujemy dyskusję nad stosunkiem podmiotu lirycznego do śmierci. Uczniowie mają za zadanie zadać jak najwięcej pytań do tekstu. Potem dyskutujemy o postawie podmiotu lirycznego, o sposobie mówienia, o koncepcji życia człowieka. 

Co łączy tekst Boba Dylana ze światopoglądem romantycznym? (bunt, wolność, samotność, wędrówka, pielgrzym). 

6. Chętni uczniowie mogą wcielić się w postawę podmiotu lirycznego, aby za pomocą ekspresji słów i ciała podkreślić problematykę tekstu (drama).

7. W filmie "Młodzi gniewni" nauczycielka wzbudza zainteresowanie uczniów poezją Dylana Thomasa od tekstu Boba Dylana. Uczniowie mieli za zadanie poszukać podobnego tematycznie utworu w konkursie Dylan-Dylan. A my możemy poprosić uczniów o znalezienie w zbiorach internetowych tekstu Walta Whitmana, który będzie pasował do tematyki "Nie pójdę do piachu...".

8. Ten utwór akurat wygrał na mojej lekcji. Porównujemy powyższy tekst Boba Dylana z utworem Walta Whitmana "O, żyć zawsze i zawsze umierać":

O, żyć zawsze i zawsze umierać!
O, pogrzeby mnie dawnego i teraźniejszego,
O, ja kroczący naprzód, materialny, widzialny, władczy jak zawsze,
O, ja i to, czym byłem latami, teraz umarły. (Nie płaczcie po mnie, bo
jestem zadowolony.)
O, uwolnić się od tych zwłok mnie samego, na które odwracając się patrzę
tam, gdzie je rzuciłem,
Iść dalej (O, żyć zawsze!) i zostawić zwłoki za sobą.

9. Uczniowie porównują utwory. Dyskutujemy. 

10. Kiedy kończyłam lekcję jeden z uczniów znalazł kolejną analogię do twórczości poetów jezior, do koncepcji życia ludzkiego... i jak pięknie dopełnił on naszą lekcję. 

Tym utworem jest piosenka Franka Sinatry z filmu "Joker": "That's life":

Warto tutaj skorzystać z tłumaczenia. 

Uczniowie z łatwością znajdą analogię do twórczości ww. poetów. Padnie też określenie motywu teatru świata.

Anna Konarzewska